O książce: 1961 / Nad miastem wstaje poranek. W powietrzu rozbrzmiewa dźwięk dzwonka pierwszego tramwaju. Na ulicy pojawił się samotny pieszy. A po kilku minutach jest ich już naprawdę sporo. Przychodzą ludzie pracy z Odessy. Wkrótce rozpocznie się dzień pracy w fabrykach i fabrykach. Wśród tych ludzi, spieszących wcześnie rano do pracy, każdego ranka można spotkać Rościsława Aleksandrowicza Bagmuta, człowieka o niezwykłym i trudnym losie. Na zewnątrz jest taki sam jak wszyscy: w ciągu dnia stoi przy maszynie i martwi się, że książka, którą czytelnik jutro odbierze, będzie elegancka i piękna, a wieczorem można go zobaczyć w klubach, przemawiającego przed dużą publicznością lub po prostu w kinie, w teatrze, na oświetlonych bulwarach i placach wielkiego miasta. Ma wielu przyjaciół i prawdopodobnie nikomu nie przyszłoby do głowy, że niedawno ten człowiek marudził w dusznym środowisku kościelnym. Bagmut zerwał na zawsze z religią, wyrzekł się kapłaństwa i wkroczył na jasną ścieżkę uczciwej pracy. Ale to nie stało się od razu. Bagmut boleśnie rozstał się ze swoimi złudzeniami religijnymi. Książka ta opowiada o tym, jak zaplątany w lepką sieć kłamstw i obłudy duchowieństwa szukał i w końcu znalazł wyjście. Z zainteresowaniem przeczytają ją nie tylko wierzący, ale także każdy, kto pragnie poznać prawdę o Kościele i religii.